بررسی روشهای ترجمه در آثار مترجم - نویسندگان (مطالع? موردی ترجمه های « محمدعلی جمال زاده » و« احمد شاملو»)

بعضی از نویسندگان و شاعران به دلیل نگاه ویژه ای که به مطالع? آثار ادبی زبان های خارجی دارند، می خواهند که ارتباط مستقیمی با نویسندگان و شاعران زبان های خارجی و تفکرات آنها داشته باشند و از طریق آشنایی با سبک نوشتاری آنها نوشتار خود را رونق ببخشند. اما قطعا نمی توان گفت که روش ترجمه در نزد نویسندگان مترجم وفادار یا آزاد است، چون روشی که هر مترجم انتخاب می کند به عوامل مختلفی از جمله فرهنگ زبان مبدأ و زبان مقصد بستگی دارد. یدآوری این نکته حائز اهمیت است که نمی توان مترجم-نویسندگان را به عنوان یک الگو و یا یک مترجم ایده آل در نظر گرفت بلکه کار یک مترجم-نویسنده بیشتر به عنوان یک تجرب? ادبی که بر رابط? بین آفرینش ادبی و ترجمه تأکید دارد در نظر گرفته می شود. در این پایان نامه از دو مترجم-نویسنده که نقشی اساسی در تاریخ ادبیات فارسی معاصر داشته اند صحبت می کنیم : محمدعلی جمال زاده بنیان گذار داستان کوتاه فارسی و احمد شاملو پایه گذار شعر سپید فارسی. به بیان دیگر، این دو شخصیت منشأ دو انقلاب بزرگ در ادبیات فارسی بوده اند و هر یک در زمان خود پیشگام یک نوع ادبی تازه بوده است و با وجود مخالفت های بسیار سبک نوشتاری خود را ادامه دادند و ادبیات فارسی معاصر مدیون تلاش های آنهاست زیرا افق های فکری جدیدی را به نویسندگان و شاعران ایرانی نشان دادند. لازم به یادآوری است که تأثیر آثار ادبی خارجی بر این دو نویسنده-مترجم مورد بحث بسیار متفاوت بوده است چون هر کدام از آنها در دو دور? مختلف از تاریخ ایران زندگی می کرده اند و همان طور که می دانیم شرایط اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و... بر روش نوشتار و ترجم? آنها تاثیرگذار بوده است و هر یک هدف مشخصی را با توجه به مناسبات و ویژگی های زمان خود دنبال می کرده است.